Eller ne der?

 Eller hep der; sütün yetmiyor galiba der. Aa sezaryen mi, neden normal doğmadı der. Komşunun çocuğu daha tombul, seninki küçük kalmış der. Kız mı oldu, neden erkek değil der. Doğum kiloların gitmemiş der. Yaşın ilerler, evde kaldın sen der. Evlenirsin, çocuk yapmıyor musunuz der. Çocuğun olmaz, neden çocuğun olmuyor der. Çocuğun olur, ikinciyi de düşün kardeşsiz olmaz der. Aman çocuğun çok yaramaz der. Bazı eller de; düştüğünde ‘tut elimi kalk’ der. Yorulduğunda ‘iki elin sesi var, yardım edeyim’ der. Üzüldüğünde sırtını sıvazlar ve ‘geçecek’ der. Ağladığında mendil alıp yaşını siler. Mutlu gününde ‘çok sevindim, çak bi beşlik’ der. Başarına alkış tutar ‘iftihar ettim seninle’ der. İkisi de ‘el’, ikisi de konuşur, ikisi de söyler. Rabbim hepimize el tutan, yaş silen, sırt sıvazlayan, dayanak olan, alkış tutan ‘el’ olmayı nasip etsin. Yolumuza öylelerini yoldaş etsin. Amin...

(Benim ‘el’ hep sana sarılacak ve seni hiiççç bırakmıycak söz...☺️💜)